Τρίτην δὲ ἡμέραν πλεόντων ἡμῶν, ἐξαἰθρίας πολλῆς αἰφνίδιον ἀχλὺςπεριχεῖται καὶ τῆς ἡμέραςἀπωλώλει τὸ φῶς: ἐγείρεται δὲκάτωθεν ἄνεμος ἐκ τῆς θαλάσσηςκατὰ πρόσωπον τῆς νεώς, καὶ ὁκυβερνήτης περιάγειν ἐκέλευσετὴν κεραίαν. [2] Καὶ σπουδῇπεριῆγον οἱ ναῦται, πῇ μὲν τὴνὀθόνην ἐπὶ θάτερα συνάγοντες ἄνωτοῦ κέρως βίᾳ （τὸ γὰρ πνεῦμασφοδρότερον ἐμπεσὸν ἀνθέλκεινοὐκ ἐπέτρεπε）, πῇ δὲ πρὸς θάτερονμέρος, φυλάττοντες τοῦ πρόσθενμέτρου καθ̓ ὃ συνέβαινεν οὔριονεἶναι τῇ περιαγωγῇ τὸ πνεῦμα. [3]Κλίνεται δὲ κοῖλον τοιχίσαν τὸσκάφος καὶ ἐπὶ θάτεραμετεωρίζεται καὶ πάντη πρηνὲςἦν, καὶ ἐδόκει τοῖς πολλοῖς ἡμῶνπεριτραπήσεσθαι καθάπαξἐμπίπτοντος τοῦ πνεύματος. Μετεσκευαζόμεθα οὖν ἅπαντες εἰςτὰ μετέωρα τῆς νεώς, ὅπως τὸ μὲνβαπτιζόμενον τῆς νεὼςἀνακουφίσαιμεν, τὸ δὲ τῇ προσθήκῃβιασάμενοι κατὰ μικρὸνκαθέλοιμεν εἰς τὸ ἀντίρροπον. [4]Πλέον δὲ ἠνύομεν οὐδέν: ἀνέφερεγὰρ ἡμᾶς μᾶλλον κορυφούμενον τὸἔδαφος τῆς νεώς, ἢ πρὸς ἡμῶνκατεβιβάζετο. [5] Καὶ χρόνον μέντινα διαταλαντουμένην οὕτω τὴνναῦν τοῖς κύμασιν ἐπαλαίομεν εἰςτὸ ἀντίρροπον καθελεῖν: αἰφνίδιονδὲ [p. 89] μεταβάλλεται τὸ πνεῦμα ἐπὶθάτερα τῆς νεὼς καὶ μικροῦβαπτίζεται τὸ σκάφος, τοῦ μὲντέως εἰς κῦμα κλιθέντοςἀναθορόντος ὀξείᾳ ῥοπῇ, θατέρουδέ, ὃ ᾐώρητο, καταρραγέντος εἰςτὴν θάλατταν. [6] Κωκυτὸς οὖναἴρεται μέγας ἐκ τῆς νεώς, καὶμετοικία πάλιν καὶ δρόμος μετὰβοῆς ἐπὶ τὰς ἀρχαίας ἕδρας. Καὶτρίτον καὶ τέταρτον καὶ πολλάκιςτὸ αὐτὸ πάσχοντες κοινὴν ταύτηνεἴχομεν ἐν τῷ σκάφει τὴν πλάνην. Πρὶν μὲν γὰρ μετασκευάσασθαι τὸπρῶτον, δίαυλος ἡμᾶςδιαλαμβάνει δεύτερος.
